Forest of Dreams and Whispers

Na książkę trafiłam z polecania Rachel z YT Reads with Rachel, która wspominała o niej przy okazji recenzji trylogii "The Folk of the Air". O ile "Okrutny książę" jej z licznych względów nie pasował, na tej książce bawiła się zdecydowanie lepiej. Ja również dobrze się bawiłam, choć TFOTA na zawsze zostanie w moim sercu. Można odnieść wrażenie, że Autorka przeczytała trylogię Holly Black i stwierdziła, że naprawi Cardana i Jude. Stąd trudno uniknąć ewidentnych skojarzeń. Hawthorn jest trochę Cardanem, a Juliana (zwana Jules...) jest trochę Jude (jest nawet interesująco rozpisana relacja Jules z jej ojcem Markhamem, ekhem). Bohaterowie mają jednak zdecydowanie więcej czasu stronażowego na to, by się w sobie zakochać i nauczyć się ze sobą współpracować. Historia jest rozpisana na 3 lata z czytelną strukturą (rozdziały są w zasadzie bodaj aż do finału przetasowywane tak, by retrospekcje zmierzały w kierunku punktu, od którego zostajemy w historię wciągnięci i są zakomponowane na zmianę, kończąc się zresztą zawieszeniem akcji w krytycznym momencie; rotacja postaci ogniskujących jest również czytelna). Historia to retelling Śpiącej Królewny, tylko tutaj przeklęty zostaje królewicz (fae) i na jego ratunek rusza jego (śmiertelna) strażniczka-fechmistrzyni (by nie powiedzieć bodyguardka),marząca o tytule rycerskim, która — tak, tak — walczy nawet ze smokiem. Jeśli szuka się dworskich spisków, tak smakowicie opisywanych przez Holly Black, tutaj tego w zasadzie nie ma. Jest za to typowa, dość solidna przygodówka. Są nawet sceny, które bardzo ewokują grę komputerową (turniej, zastawianie śnieżnej pułapki i finałowa konfrontacja). Humor, a jest go naprawdę dużo, bilansuje zręcznie potencjalną słodycz i sentymentalizm. Swoją drogą jedna z wypowiedzi Hawthorna trąci Chandlerem, a i Jules rzuca kwestię, która z ust jest wyjęta Barneyowi Stinsonowi. Zabrałam się za tę książkę jako za typowe YA, dlatego też eksplicytność jednej ze scen prawie mnie zmiotła z kanapy, bo kompletnie się tego nie spodziewałam. Oczywiście to nic w porównaniu ze smutami, które ostatnio czytałam, ale zaskoczenie było.

Na książkę trafiłam z polecania Rachel z YT Reads with Rachel, która wspominała o niej przy okazji recenzji trylogii "The Folk of the Air". O ile "Okrutny książę" jej z licznych względów nie pasował, na tej książce bawiła się zdecydowanie lepiej. Ja również dobrze się bawiłam, choć TFOTA na zawsze zostanie w moim sercu. Można odnieść wrażenie, że Autorka przeczytała...